Pokora jest bezimienną łaską duszy, a jedynymi, którzy znają jej imię, są ci, którzy pojęli ją poprzez doświadczenie; jest niewypowiedzianym Bogactwem Imienia Boga, jest skarbnicą. „Uczcie się”, mówi On, nie od anioła, nie od człowieka, nie zapisanej tablicy, ale „ode Mnie”, to jest z Mojego w was zamieszkiwania, z Mojej światłości i działania, „bo jestem cichy i pokorny sercem” i myślą, i zamiarem, „a znajdziecie ukojenie” od walki, i ulgę, w myślach „dusz waszych” [Mt 11,29].~św. Jan Klimak
