Ci, którzy już coś osiągnęli w błogosławionym płaczu, cechują się wstrzemięźliwością i milczeniem ust; a dla tych, co nadal robią postępy, właściwa jest niegniewliwość i przebaczenie; właściwością doskonałych jest pokora, pragnienie poniżenia, dobrowolny głód mimowolnych utrapień. Nie osądzają oni tych co zgrzeszyli i mają litość ponad siły. Pierwsi możliwi są do przyjęcia, drudzy są godni pochwały, ale błogosławieni są ci głodni utrapień i spragnieni poniżenia, dlatego że oni będą nasyceni pokarmem nieustającym.~Św. Jan Klimak
